|
KÖY HIKAYELERI & KÖY ANILARI
Hayirsever Haci
Insanlik Öldümü ?
Ceylanin Intikami
Capan Emmi
Ihsan Amcam ( Baba )
Panliya Bakan Geliyor
Selaminin Dügünü ( Patlak Davul )
Tat Yilmaz Sarikayanin Cetesine karsi
Gö Yahya Emminin Köy Odasi
Cengiz Hoca
Tat Yilmaz ve Aksaray Sanayi
Fikretin Motoru
Emmi oglu niye kaciyor ?
Piskopat Horoz
Okul Topu
Hizir Emmi Motordan Düstü
Isak Emmi , Cendermeler ve Ben
Eski Dügünlerimiz
Muhtar Emmimin Sigarasi
Avcilar
Tat Yilmaz ve Taksici
Gö Yahyanin Foteri
Göllü Bagi
Ilk televizyonlarimiz
Dagitan Bölemin Aski
Ebemin Balik Corbasi
Fikriye Ana
Tat Yilmaz
Kör Isak Emmi
Gurbet
Celebi Hoca
YAZAN : Musa Ertem
TAT YILMAZ
Harin Emminin oglu Yilmazi, namı değer Tat Yilmazi tanimayan yoktur sanirim. Ama ben yine de hikayeme baslamadan önce Yilmazi belki tanimayanlar vardir diye, onu biraz tanitmak istiyorum.
Yilmaz, son derece neseli, pozitif, hayata hep pembe gözlüklerle bakan, maceraperest, espiri anlayisi son derece gelismis, hatta bazen espirinin dozunu kaciran bir insandir. Espri anlayisi ve yetenegi konusunda Ata Demirer ve Cem Yilmaza tas cikartir.O bu konuda bir dogal yetenek. Yaşca benden sanirim 3-4 yas büyük. (sanirim 67 veya 68 dogumlu). Yilmazin cocuklugu ve gencligi yaramazliklarla doludur. Yilmaz yaramazligi baskalarinin canini yakmak icin yapmazdi; o zevk aldigi icin, yaramazlik olsun diye yaramazlik yapardi. Bizim köyümüzde onun tezgahindan gecmemis, onun sopasini yememis cocuk cok azdir.Bizim köyün cocuklarini kan aglattigi gibi Demircilinin cocuklarini da siradan gecirirdi. Demircililer bizimle mac yapmak icin bizim köye geldiklerinde, yanlislikla bizi yenerlerse vay onlarin haline, Yilmazin elinden kurtulamazlardi. Cocuklari dövmek onun hobisiydi. Yilmaz cocuklarin canini yakmak icin dövmezdi onlari, macera olsun diye döverdi. :-) Aslinda son derece iyi biridir Yilmaz. Hani tabir yerindeyse "ötesinde bisey yoktur" Yilmazin.
Yilmazi böyle kisaca tanittiktan sonra size onunla ilgili bir animi anlatayim:
Eskiden köyde hemen hemen herkesin bir iki ati olurdu. Atlar köylünün eli ayagiydi. Onalrla bag-bahce- tarla islerini yaparlar, onlari ulasim araci olarak kullanirlardi. Ülkemizde sanayilesmenin gelismesi,ve Avrupaya isci olarak gitmeler basladiktan sonra atlarin yerini traktörle, atarabalarinin yerini ise traktör vagonlari almaya basladi. Atlar gün gectikce köyümüzde azaldi ve sonunda bitti. Sanirim köyde ata en son sahip olanlardan biri de bizdik. Bir tane kir atimiz vardi. Ben atmizi cok severdim.
O yil babam almanyaya turist olarak gelmis, ardindan da 2-3 yil kacak kalmisti. Rahmetli anam bütün isimizi o kir atimizla yapardi. Bahar aylarinda at yavas yavas yaza hazirlanmasi icin cayirlara baglanir ve iyi beslenmesi saglanirdi. Anam bizim ati kerpic cukurunun yakinlarindaki iyi otlun yerlere urganla baglardi. Her birkac saattede atin zikkesinin yerini degistirirdi, ki at iyi beslensin ve yazin iyi calissin. Ben sanirim o zamanlar 9-10 yaslarindaydim.
Bizim atin yerini Yilmaz birgün ögrenmis. Yilmaz bu, ne zaman ne yapacagi hic belli olmaz. Aklina at yarislarina katilmak gelmis :-) Ati urgandan cözer, rahmetli Tigli yahya emminin eviyle Guddusi emminin evinin arasinda uzunca bir harman yerimiz var. Yilmaz orayi hipodrum yapar. Sabahtan aksama kadar bir asagi bir yukari, bir asagi bir yukari. Rahmetli anam yanina yaklastiginda dörtnala kacar, ele gecmez. Anam careyi yalvarmakta bulur:
-Yilmazim gurban oluym, yazik o hayvana, yarin yaz gelince tarla tapanda calisacak, birak da yayilsin. Yilmaz:
-U-u-urkuya bibi ben a-a-at yarislarina katilacam. Co-co-cok para kazanacam. o zaman sana iyi bi at alirim ben.
Bir gün böyle bes gün böyle. Yilmaz at yarisina katilma sevdasindan vazgecmez. Olan bizim ata oluyor. Anam her ne dedi, ne denediyse nafile. Yilmaz ele gecmez, ati da birakmaz,
Ana böyle olmayacak dedi. Gidip Harin agaya haber verelim dedi.
Bir gün aksam üzeri anam beni de yanina aldi ve Harin emminin yanina gittik.
-Ooo, urkuya baci, sen misin gelen. Hos bes, cay ayran. Derken hava kararmaya basladi. Anam derdini Harin emmiye anlatti
-Harin agam, senin su tat oglanin elinden osandim, ati elinden kurtaramiyorum, at yarislarina katilacam diye tutturmus..........
Hava güzel oldugu icin biz iceri girmemistik. Kapinin önünde cayimizi iciyorduk. Harin emminin yaninda karaagactan yapilmis saglam bir baston yatiyordu. Biz cayimizi yudumlarken Yilmaz asagi cesme tarafindan cika geldi:
-Ooo, U-u-urkuya bibi . Ho-ho-hos geldiniz ver elini öpeyim demesiyle birlikte Harin emminin bastonu Yilmazin kafasinda, kolunda sirtinda 3-4 defa patladi.
-Aman Harin aga ne yaptin, cocugu öldürecin sen dedi anam
Yilmaz -Anam uy, anam uy, anam uy cigliklariyla öze dogru tabanlari yagladi. Sanirim dünyanin en hizli 100 metre kosucusu bile o gün Yilmazi yakalayamazsi.
Yilmaz asagi cesmeden gecip, özün karsi yakasina varinca sesi hala geliyordu. Bildigi tüm küfürleri sayiyordu.
-Senin, atini da , arabani da .......
Neyse biz müsade alip o aksam oradan ayrildik. Yilmaz bu. Öyle kolay kolay elinden kurtulabilirmisin!
Ertesi gün ben esekle baga gitmistim. Eskiden herkes Göllübaglarina sebze ekerdi. O gün ben de olgunlasan hiyarlari topladim, habeye (heybe) doldurdum ve aksam üzeri bagdan yola ciktim.
Göllübagini taniyanlar koca palidi bilirler. Palidin orada aksilik bu ya Yilmaza rasladim:
-Ooooo, Musa cavus sen misin! Hele gel bakalim.
Olacaklari biliyordum. Yilmazi taniyorum. Yilmaz sordu.
-Habende ne var?
-Hiyar var
-Ver bakayim birkac tane
-(Dükkan senin Yilmaz abi)
Yilmaz habedeki tüm salataliklari bir kere isirdi ve tekrar habeye koyduktan sonra bana söyle dedi
-Anana götür bunlari tursu yapsin
Ben aglayarak eve vardim. Anama olanlari anlattim. Anam beni teselli etti.
Aradan bir hafta kadar gecmisti. Bir gün Yilmaz harman yerinde top oynuyordu. Anam Eline bir cibik (yas bir sögüt dali) aldi ve Yilmazi yanina cagirdi
-Yilmaaaz, bi yanima gel guzum.
Yilmaz bu ötesinde bisey yok dedik ya. Olanlari unutmus
-Bu,u,u,yur urkuya bibi dedi ve kosarak anamin yanina geldi.Ver elini öpeyim urkuya bibi dedi.
Anam tam bu arada elindeki cibikla Yilmaza 2-3 tane yapistirdi.
Yilmaz harman yerine dogru bagirarak tabanladi yagladi.
-Se-e-enin atinada, arabana da, hiyarina da.............Tanidigimiz Yilmaz iste. Yilmaz....!!!!
O günden sonra anam ati bi daha oraya baglamadi ve Yilmaz da at yarisi sevdasindan vazgecti.
-
|
